Volgens Monique is de marathon elke keer weer een belasting voor het gezin aangezien er een hoop trainingsuren in gaan zitten. “Dit jaar zal het geen PR worden, dat zit er niet in denk ik.” Haar kinderen, die dus voor het eerst meedoen, denken er iets lichtzinniger over. “Die denken dat ze het met twee vingers in de neus kunnen doen. Ze denken dat ze mij wel bij kunnen houden en net voor de finish mij voorbijlopen, maar zij zitten niet zo in de trainingsmodus als ik.” De bron waaruit de tweelingbroers hun hoop halen, zit ‘m in de conditie die ze opdoen op het hockeyveld. Hoewel Monique niet 100% overtuigd is van hun zelfvertrouwen, sluit ze niet uit dat ze als laatste van het gezin eindigt. “Maar het blijft een marathon.”

Alhoewel Monique inmiddels niet weg te denken is uit een paar hardloopschoenen, moest ze wel ooit beginnen. Jaren geleden, toen de kinderen waarschijnlijk nog naar Nickelodeon keken, zat ze samen met haar man ’s avonds op de bank. Ze klaagden dat ze moe waren en dan was Moniques antwoord altijd dat niemand een goede conditie had. “Toen ben ik in september gaan hardlopen en kwam ik bij hardloopvereniging De Kieviten terecht.’’ Ze leerde daar haar hardloopvriendin Barbara kennen met wie ze nu nog steeds veel trainingskilometers maakt. En als Monique iets doet is er altijd een doel en dus heeft ze in april direct haar eerste marathon gaan lopen. Net zoals in haar werk als verloskundige, wanneer een pas bevallen vrouw direct na de bevalling zegt: ‘’dit doe ik nooit meer’’, dan denk je daar na een week heel anders over. Dat is bij de marathon ook zo, want dan ga je nóg een jaar… en nóg een jaar… en nóg een jaar.

Sinds haar eerste editie van #demooiste in 2013 heeft ze een enkele keer moeten overslaan. “Ik heb zelf door corona een hartontsteking gehad in oktober 2020. Toen moest ik een paar maanden rusten, dus heb ik wel in 2021 gelopen, maar eigenlijk weinig getraind.” De noodgedwongen uitstelling van de veertigste editie naar oktober 2021 kwam Monique goed uit. Voor de 41^e editie in 2022 zeiden mensen dat ze aan haar hart moest denken. “Toen heb ik in 2022 niet gelopen, maar dacht ik: ‘Wat een onzin.’ en ben ik in 2023 weer gegaan.”

Op de vraag waarom Monique nooit een andere marathon heeft gelopen en wat ze zo geweldig vindt aan de NN Marathon Rotterdam, is ze duidelijk: “Het is de mooiste toch?! Ik vind het toch altijd een heel enthousiast publiek aan de zijlijn. Dát maakt het ook leuk, dat je dus ook bekenden ziet op bepaalde plekken. Zo’n enorme mensenmassa langs de kant, Lee Towers aan de start. Dat zijn memorabele momenten!” Traditiegetrouw gaat ze na haar finish met de familie naar een kroeg op de Meent. “Wij wachten altijd op de laatste loper. Dan is het natuurlijk 16:30 uur en lopen we richting de Coolsingel en halen we de laatste loper binnen met veel applaus. Dat is zó bijzonder.” Dat laatste geldt ook voor het feit dat haar vader op de dag van haar tiende editie vijfenzeventig jaar wordt. Hij zal zijn dochter en kleinkinderen gewoon weer steunen en langs de kant staan aanmoedigen. “Het is gewoon echt een familietraditie”, aldus Monique.